Cesedi Bozulmayanlar ( The Incoruptibles)

Cesedi Bozulmayanlar ( The Incoruptibles)

--------------------------------------------------------------------------------



Bilimin cevaplarını tatmin edici bulmayan ‘iyi Hıristiyanlar’ bozulmayan cesetleri müzelerde saklıyor. Bozulmayan vücutların sırrını araştıranlardan biri de Joan C.Cruz. Meseleyi enine boyuna masaya yatıran Cruz’un kitabından sizin için bilgiler derledik.

Joan Carroll Cruz mezarlıklara ve ölülere merak sarmış bir araştırmacı. Cruz, Katolik bir mekânda izlediği tiyatro oyunu sırasında cam fanus içinde yatan bozulmamış bir ceset görür. Bu olaydan çok etkilenen Cruz ‘bir insanın vücudunun nasıl bu denli korunduğunu’ merak eder. Araştırmaları sonrasında, tiyatroda gördüğü Aziz Francis of Geronino olarak tanıtılan hiç bozulmamış cesedin akıbetini de öğrenir. Aziz Francis’e ait olduğu söylenen bu ceset için kullanılan bilgiler de yanlıştır. Bu olanların azizlikle bir ilgisi olmadığını da anlar. Peki, ‘Mucize değilse, bu cesetler nasıl ve niçin bozulmuyorlar?’ diye düşünür. Araştırmaları sonucunda merakını giderecek cevaplara ulaşır. Daha sonra bu bilgileri toplar ve ‘The Incorruptibles (Bozulmayanlar)’ adlı eseri ortaya çıkarır.

Bu kitap üç çeşit bozulmayan vücudu konu alıyor. Özellikle korunan vücutlar yani bilimsel metotlarla bir ölünün vücudunun mumyalanması. Tesadüf eseri korunan vücutlar yani cesedin bulunduğu mekân şartlarının korunmayı sağlaması ve son olarakda kendi kendine bozulmayan vücutlar, yani bilimin niçin bozulmadıklarına cevabı olmayan vücutlar…

Bilimin cevapsız kaldığı bu noktada ise Katolikler devreye giriyor. Ve bozulmayan bu vücutları ‘Azizler’ başlığı altında sergiliyor. Ancak belirtmek gerekir ki, mucize olarak gösterdikleri bu cesetler içerisinde mekan şartlarından dolayı bozulmamış cesetler ve bilimsel metotlarla korunmuş mumyalar da var.

Mumyalama geleneği, Mısır’da MÖ 15. yy’da başlamış. Tahnit denen mumyalama yönteminde bugün ayrıntılı olarak bilinmeyen ilaçlar kullanılıyormuş. Ölülerin kalp ve böbrekleri dışında kalan iç organları ve beyin özel bir aletle burundan çıkarılıp, mumyalar ya taş lahitlere ya da çürümemesi için yağlanmış tahta tabutlara konulurmuş. Büyük İskender’in de böyle korunduğu sanılıyor. Fakat bu anlatılan işlemlerden hiçbiri uygulanmadığı halde bozulmamış olan cesetler de var. Gömüldüğü yerin şartlarına göre vücudunu korumayı başarmış cesetlerdir bunlar. Mezarları açıldığında vücutları yaşayanlarınki gibi diri. eklemleri bükülüp, oynatılabiliyordur. Ölü de 48 saat içerisinde başlaması gereken kokuşma ve çözülme görülmez. Aksine, vücut güzel kokuyor ve vücutta kan akımı hâlâ devam edebiliyor olabilir. Bu denli fevkalade korunmayı başarmış cesetler genellikle Peru, Mısır ve Meksika’da bulunmuştur. Çünkü iklimi kuru olan bu yerlerde, vücut yüzyıllarca çürümeyebiliyor. 500 yıldır çürümeden bu günlere gelen bir ceset, 1954 yılında arkeologlar tarafından bulunmuştu. İncelemelerden sonra, kafası dizlerine dayalı şekilde bulunan, 8-9 yaşlarındaki bir oğlan çocuğuna ait olan bu cesedin mezarın içinde bulunan kimyasallar sonucu korunduğu tespit edildi.

Bozulmayan cesetler konusunda, bir diğer önemli buluntu ise, ‘Iron Age (Demir Devri)’den bugüne kadar korunmuş çiftçi vücutlarıdır. Bu vücutların renkleri kırmızı ve kahverengi arasında bir renkte. Tesadüfi bir şekilde vücut, bulunduğu ortamdaki kimyasallar aracılığıyla dokularını ayrıştırır ve ‘adipocere’ denilen bir madde salgılar. Kahverengimsi olan bu madde bulunan çiftçi vücutlarının yüzyıllar boyunca hiç bozulmadan kalmasını sağlamış. Mezarlarda bulunan koruyucu maddelerin yanı sıra, bir diğer koruyucu ise mezarların çevresinde bulunan radyasyondur. Araştırmalar sırasında, radyasyona uğrayan vücutların da yapılarını muhafaza ettikleri görülmekte.

Hıristiyan Katoliklerin öğretilerinde bozulmayanların birer aziz olduğu belirtiliyor ve bu konu hakkında yüzlerce ciltlik kitaplar hazırlatılıyor. Mucizevî bir durum olarak kolayca lanse edilmeye hazır bu konudan Uzakdoğu dinleri de nasipleniyor. Nasıl mı?

Dünyanın ilk ‘ıslak ceset’i

Xinjianglı arkeologlar, Turfan’daki bir müzede bundan 2800 yıl önce yaşamış bir Şaman’ın kurumuş cesedini inceliyor. Araştırmacılar, neredeyse yaşıyor denilecek kadar mükemmel gözüken bu cesedin bir Şaman’a ait olduğunu tüm dünyaya ilan etti.

Son kazılarda ise, Yanghai antik mezarlığında, 2 bin yıllık 3000 eski mezar bulundu. Bu cesetlerin arasında bulunan bir başka Şaman cesedi, çok iyi korunmuş haldeydi. Cesedin başında kuzu derisinden şapka ve yünden yapılan, deniz kabuklarıyla süslenmiş renkli bir ip vardı. Kulaklarında altından ve bakırdan yapılan büyük küpeler, boynunda da turkuazdan yapılan kolye takılı olan cesedin üzerinde yünden bir palto, ayaklarında da deri çizme bulunuyordu. Xinjiang Turfan Bölgesi Tarihî Eserler Müdürü Li Xiao, bu tür giyim tarzına Xinjiang’da bugüne kadar gerçekleştirilen arkeolojik kazılarda ilk kez rastlanıldığını belirterek, cesedin 2800 yıl önceye ait olduğunu kaydetti.

Bir diğer korunmuş vücut ise, 1970’li yıllarda Çin’in güneyindeki Changsha şehrinde Han hanedanına ait Ma Wangdui mezarındaki bir kadına ait çok iyi korunmuş cesetti. Uzmanlar, bu cesedi dünyada keşfedilen ilk “ıslak ceset” olarak nitelendirdi. Toprağa 2 bin yıl önce gömülmesine rağmen, cesedin yüzü inanılmaz derecede canlı görünüme sahipti. Kadının dış görünümü iyice korunmuştu, yüzü, saçları, el ve ayak parmakları net olarak görülüyordu. Cildi nemli, kasları esnek, el ve bacakların eklem yerleri hareket edebiliyordu. Sonra bütün iç organlarının da aynen korunduğu anlaşıldı.

Bozulmamış cesetler hakkında Katolikler kadar profesyonel ‘manipüle’ yapamasalar da, bütün dinlerin bu olaya ayrı bir sempatiyle baktığı aşikar. Bu konudaki tüm bilgilerin şimdilik bu kadar olması, bilimin de bu konuda yeterli açıklamayı yapamaması ‘mucize’ söylentilerinin bir süre daha süreceğini gösteriyor.